NEW YORK – Shohei Ohtani tek koluyla vuruyordu.
Sadece dört gün önce kısmen çıkardığı sol omzuyla sınırlı olan Ohtani, bu noktada az çok bir tuzaktı; tesadüfen olsun ya da olmasın, bu onun dünyaca ünlü köpeğinin adıydı.
Önemli değildi.
Vurmak istedi. Tommy Edman, Dünya Serisinin 5. Oyununda belirleyici bir sekizinci atış olduğu anlaşılan atışta yürüyüşe çıktığında, Ohtani güvertedeki çembere girdi.
Bir sorun vardı: Sırada önden atlamıştı.
Gavin Lux sığınak merdivenlerini tırmandığında hatasını anlayan Ohtani geçici olarak yedek kulübesine çekildi.
Lux kıkırdayarak Ohtani'ye şöyle dediğini hatırladı: “Sakin ol dostum, ilk sıra bende.”
Lux bir kurban sineğiyle skoru eşitledi ve Mookie Betts başka bir hamleyle maçı kazandı, Ohtani ise yakalayıcının müdahale çağrısıyla üsse ulaşmaya karar verdi, ancak güvertedeki daire içindeki sıralama yine de aydınlatıcıydı.
Ohtani oyun söz konusuyken vurucunun kutusunda olmak istiyordu. Risk altındaki bir durumda bile o andan korkmuyordu.
Beyzbolda son dört yılın en iyi oyuncusu olan Ohtani, Çarşamba gecesi Dünya Serisi şampiyonu oldu. Taç giyme töreni Yankee Stadyumu'nda yapıldı; burada Dodgers, New York Yankees'e karşı 7-6 galibiyet alarak yedi serinin en iyisi serisini dörde bir kazandı.
Dodgers'ın yıldızı Shohei Ohtani, New York Yankees'e karşı Dünya Serisinin 5. Maçı öncesinde sığınakta jest yapıyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Takım arkadaşları ziyarete gelen kulüp binasının ortasında ona bira ve köpüklü şarap yağdırırken Ohtani komiserlik ödülünü kaldırdı.
Ohtani Japonca “Gerçekten çok mutluyum” dedi.
Şampiyona, Dodgers tarihindeki en büyük bireysel sezon için uygun bir son oldu; bu sezonda Ohtani, tarihte aynı sezonda 50 homers'ı vuran ve 50 üs çalan ilk oyuncu oldu. Angels'ta altı sezon oynadıktan sonra Dodgers'la 10 yıllık 700 milyon dolarlık sözleşme imzalayan Ohtani'nin, dört yıl içinde üçüncü MVP ödülünü kazanması bekleniyor.
Beyzbol operasyonları başkanı Andrew Friedman, “Onun şimdiye kadar bu oyunu oynayan en iyi oyuncu olduğuna dair meşru bir argüman olduğunu düşünüyorum” dedi.
Ohtani diğer oyunculardan daha odaklanmış durumda. O diğer oyunculardan daha yetenekli. Diğer oyunculardan daha cesur olabilir.
Yedi yıl önce birinci lig için Japonya'dan ayrıldığında amacının dünyanın 1 numaralı oyuncusu olmak olduğunu söyleyen Ohtani kadar küstahça hırslı olmak için cesaret gerekiyor.
Dodgers'ın ortak sahibi Todd Boehly, “Dünya tarihindeki en muhteşem beyzbol oyuncusu olmak istiyor” dedi.
Ohtani gibi hayal kurmak başarısızlığa mahkum olmaktır. Yalnızca bir oyuncu en iyi olabilir. Her oyuncu bu tür zorluklara göğüs gerecek kararlılığa sahip değildir, en yetenekli oyuncular bile. Özellikle egoları en kırılgan olan, en yetenekli oyuncular.
Ohtani, son dört yılda ne kadar çok başarı elde ettiyse, başarısızlıktan da payına düşeni aldı.
Angels'ta geçirdiği ilk üç sezonda olmak istediği oyuncu olmaya yakın değildi. İki Tommy John ameliyatı geçirdi. Bir play-off maçına çıkmadan Melekler'den ayrıldı.
Bu onu daha fazlasını hayal etmekten alıkoymadı.
Hırsının boyutu en çok Hanamaki Higashi Lisesi'nde son sınıf öğrencisiyken oluşturduğu hedef çizelgesinde açıkça görülüyordu.
Saatte 175 kilometre veya yaklaşık 109 mil hızla atış yapmayı planladı. Birden fazla vuruş yapmayan oyuncuyu atmak istedi. Kariyerinin bu aşamasında birden fazla Dünya Beyzbol Klasiği şampiyonluğu ve birden fazla Cy Young Ödülü kazanmanın hayalini kuruyordu.
İşaretlediği öğeler arasında yalnızca bir kez kazandığı WBC unvanı var. Ama konu bu değil. Mesele şu ki, aşırı hedefler koymaktan ve bu hedeflerin peşinden gitmekten korkmuyordu.
Dodgers başkanı Stan Kasten (sağda), takımın New York Yankees'e karşı kazandığı Dünya Serisi galibiyetinin ardından Shohei Ohtani ile kutlama yapıyor.
(Wally Skalij / Haberler)
Bu arka plan göz önüne alındığında, elinden gelse kısmen çıkık bir omuzla oynamaya çalışması tamamen bekleniyordu.
Ohtani, “Sakatlandıktan sonra bile oynamaya hazırlanmak istedim” dedi. “Her şeyden çok, bana ihtiyaç duyulduğunun söylenmesi beni onurlandırdı. Bana bunu söyledikleri için minnettarım.”
Dünya Serisinin son üç maçında, Ohtani 11'de sadece bir sayıydı. Sezon sonrası 0,230'luk vuruşu üç homers, 13 run vuruşu ve 16 maçta 14 run skoru ile tamamladı. Ayrıca 22 kez şut attı.
Teknik direktör Dave Roberts, “Sezon sonrası dönemde tek koluyla oynuyordu” dedi. “Çoğu oyuncu muhtemelen oyundan çıkacaktı ama onun oynaması, gol atması ve kadroda yer alması reddedilmeyecekti.”
Ödülü, biralarını takım arkadaşlarına boşalttığı ve neredeyse her gün yanında taşıdığı deha yükünü bir anlığına bir kenara bıraktığı içki dolu bir soyunma odası kutlamasıydı. Bir noktada Ohtani, muhabirler tarafından kuşatılan Friedman'a haylazca gizlice yaklaştı ve yüzüne şampanya sıktı.
“Dokuz tane daha, dokuz tane daha!” Ohtani Friedman'a bağırdı.
Muhtemelen şaka yapmıyordu.
Sadece dört gün önce kısmen çıkardığı sol omzuyla sınırlı olan Ohtani, bu noktada az çok bir tuzaktı; tesadüfen olsun ya da olmasın, bu onun dünyaca ünlü köpeğinin adıydı.
Önemli değildi.
Vurmak istedi. Tommy Edman, Dünya Serisinin 5. Oyununda belirleyici bir sekizinci atış olduğu anlaşılan atışta yürüyüşe çıktığında, Ohtani güvertedeki çembere girdi.
Bir sorun vardı: Sırada önden atlamıştı.
Gavin Lux sığınak merdivenlerini tırmandığında hatasını anlayan Ohtani geçici olarak yedek kulübesine çekildi.
Lux kıkırdayarak Ohtani'ye şöyle dediğini hatırladı: “Sakin ol dostum, ilk sıra bende.”
Lux bir kurban sineğiyle skoru eşitledi ve Mookie Betts başka bir hamleyle maçı kazandı, Ohtani ise yakalayıcının müdahale çağrısıyla üsse ulaşmaya karar verdi, ancak güvertedeki daire içindeki sıralama yine de aydınlatıcıydı.
Ohtani oyun söz konusuyken vurucunun kutusunda olmak istiyordu. Risk altındaki bir durumda bile o andan korkmuyordu.
Beyzbolda son dört yılın en iyi oyuncusu olan Ohtani, Çarşamba gecesi Dünya Serisi şampiyonu oldu. Taç giyme töreni Yankee Stadyumu'nda yapıldı; burada Dodgers, New York Yankees'e karşı 7-6 galibiyet alarak yedi serinin en iyisi serisini dörde bir kazandı.
Dodgers'ın yıldızı Shohei Ohtani, New York Yankees'e karşı Dünya Serisinin 5. Maçı öncesinde sığınakta jest yapıyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Takım arkadaşları ziyarete gelen kulüp binasının ortasında ona bira ve köpüklü şarap yağdırırken Ohtani komiserlik ödülünü kaldırdı.
Ohtani Japonca “Gerçekten çok mutluyum” dedi.
Şampiyona, Dodgers tarihindeki en büyük bireysel sezon için uygun bir son oldu; bu sezonda Ohtani, tarihte aynı sezonda 50 homers'ı vuran ve 50 üs çalan ilk oyuncu oldu. Angels'ta altı sezon oynadıktan sonra Dodgers'la 10 yıllık 700 milyon dolarlık sözleşme imzalayan Ohtani'nin, dört yıl içinde üçüncü MVP ödülünü kazanması bekleniyor.
Beyzbol operasyonları başkanı Andrew Friedman, “Onun şimdiye kadar bu oyunu oynayan en iyi oyuncu olduğuna dair meşru bir argüman olduğunu düşünüyorum” dedi.
Ohtani diğer oyunculardan daha odaklanmış durumda. O diğer oyunculardan daha yetenekli. Diğer oyunculardan daha cesur olabilir.
Yedi yıl önce birinci lig için Japonya'dan ayrıldığında amacının dünyanın 1 numaralı oyuncusu olmak olduğunu söyleyen Ohtani kadar küstahça hırslı olmak için cesaret gerekiyor.
Dodgers'ın ortak sahibi Todd Boehly, “Dünya tarihindeki en muhteşem beyzbol oyuncusu olmak istiyor” dedi.
Ohtani gibi hayal kurmak başarısızlığa mahkum olmaktır. Yalnızca bir oyuncu en iyi olabilir. Her oyuncu bu tür zorluklara göğüs gerecek kararlılığa sahip değildir, en yetenekli oyuncular bile. Özellikle egoları en kırılgan olan, en yetenekli oyuncular.
Ohtani, son dört yılda ne kadar çok başarı elde ettiyse, başarısızlıktan da payına düşeni aldı.
Angels'ta geçirdiği ilk üç sezonda olmak istediği oyuncu olmaya yakın değildi. İki Tommy John ameliyatı geçirdi. Bir play-off maçına çıkmadan Melekler'den ayrıldı.
Bu onu daha fazlasını hayal etmekten alıkoymadı.
Hırsının boyutu en çok Hanamaki Higashi Lisesi'nde son sınıf öğrencisiyken oluşturduğu hedef çizelgesinde açıkça görülüyordu.
Saatte 175 kilometre veya yaklaşık 109 mil hızla atış yapmayı planladı. Birden fazla vuruş yapmayan oyuncuyu atmak istedi. Kariyerinin bu aşamasında birden fazla Dünya Beyzbol Klasiği şampiyonluğu ve birden fazla Cy Young Ödülü kazanmanın hayalini kuruyordu.
İşaretlediği öğeler arasında yalnızca bir kez kazandığı WBC unvanı var. Ama konu bu değil. Mesele şu ki, aşırı hedefler koymaktan ve bu hedeflerin peşinden gitmekten korkmuyordu.
Dodgers başkanı Stan Kasten (sağda), takımın New York Yankees'e karşı kazandığı Dünya Serisi galibiyetinin ardından Shohei Ohtani ile kutlama yapıyor.
(Wally Skalij / Haberler)
Bu arka plan göz önüne alındığında, elinden gelse kısmen çıkık bir omuzla oynamaya çalışması tamamen bekleniyordu.
Ohtani, “Sakatlandıktan sonra bile oynamaya hazırlanmak istedim” dedi. “Her şeyden çok, bana ihtiyaç duyulduğunun söylenmesi beni onurlandırdı. Bana bunu söyledikleri için minnettarım.”
Dünya Serisinin son üç maçında, Ohtani 11'de sadece bir sayıydı. Sezon sonrası 0,230'luk vuruşu üç homers, 13 run vuruşu ve 16 maçta 14 run skoru ile tamamladı. Ayrıca 22 kez şut attı.
Teknik direktör Dave Roberts, “Sezon sonrası dönemde tek koluyla oynuyordu” dedi. “Çoğu oyuncu muhtemelen oyundan çıkacaktı ama onun oynaması, gol atması ve kadroda yer alması reddedilmeyecekti.”
Ödülü, biralarını takım arkadaşlarına boşalttığı ve neredeyse her gün yanında taşıdığı deha yükünü bir anlığına bir kenara bıraktığı içki dolu bir soyunma odası kutlamasıydı. Bir noktada Ohtani, muhabirler tarafından kuşatılan Friedman'a haylazca gizlice yaklaştı ve yüzüne şampanya sıktı.
“Dokuz tane daha, dokuz tane daha!” Ohtani Friedman'a bağırdı.
Muhtemelen şaka yapmıyordu.