Bir torba ay çekirdeğiniz varsa onu gökyüzüne atın.
Teo geri döndü.
Üç dev alkış, göz kamaştırıcı bir gülümseme ve sağır edici bir çığlık atın.
Teo geri döndü.
Dodgers'ın kalp atışları hâlâ hızlı atıyor. Dodgers'ın ruhu hala kıpır kıpır. Dodgers hâlâ Dodgers'tır.
Taraftarlarını dinlerken takım kültürüne saygı duyan bir ön büro, bu Cuma günü Dodgers'ın Teoscar Hernández'i üç yıllık, 66 milyon dolarlık bir sözleşmeyle yeniden imzalamayı ve geçen sezonun şampiyonluk kahramanını ait olduğu yerde tutmayı kabul etmesinden emin oldu.
Sığınakta, evden kaçan vurucu arkadaşlarına ayçiçeği tohumları yağdırıyor. Kulüp binasında Shohei Ohtani'nin yolu açılıyor. Ve tabii ki, tüm yaz boyunca National League Division Series ve World Series'de sezonun gidişatını değiştiren sürüşlerle sınırlanan büyük başarılara imza atıyoruz.
Teo geri döndü ve iç çekişiniz onun kişiliği kadar büyük ve rahatladığınız da onun son vuruşlarından biri kadar aşikar.
Çünkü itiraf et, endişeliydin. Endişelenmekten de beterdin.
Son otobüs hızla geçtikten, son ilham verici konuşma yapıldıktan ve boğuk tezahüratların sonuncusu söylendikten sonra, diğer mavi ayakkabının düşmesini beklemeye başlamadan önce Kasım ayının şampiyonluk kutlamasının tadını çıkarmak için zar zor zamanınız oldu.
Teo serbest bir ajandı ve bu da yüzük taşıyıcıları grubunun dağılabileceği anlamına geliyordu ve ah hayır!
Dodgers böyle dev bir varlığın yürümesine izin veremezdi, değil mi? Analitikler, yaş ve kontrat uzunluğu nedeniyle kör olup herkesin en yeni favori oyuncusuyla sözleşme imzalamayı başaramayacaklardı, değil mi?
Geçmişte bunu yapmış olabilirler. Geçmişte, dördüncü takımında oynayan 32 yaşındaki bir oyuncuyu, kısmen maddi olmayan duran varlıklara dayalı kazançlı bir üç yıllık anlaşmayla ödüllendirme şansları aslında çok azdı.
Tüm bunları biliyordunuz ve korkuyordunuz ve bu, normalde son derece başarılı geçen bir sezona dair tüm algılarınızı gölgeliyordu.
Teoscar Hernández (sağda), 26 Ekim'de New York Yankees'e karşı Dünya Serisinin 2. maçında iki sayılık sayı yaptıktan sonra Mookie Betts ile kutlama yapıyor.
(Wally Skalij / Haberler)
İki kez Cy Young kazananı Blake Snell'le sözleşme imzalamak güzeldi, peki ya Teo?
Ekim kahramanı Tommy Edman'ı uzatmak patronun yaptığı bir hareketti ama hey, Teo nerede?
Akıllıca sallanan sol dış saha oyuncusu Michael Conforto'yu eklemek harikaydı ama bu Teo için ne anlama geliyor?
Blake Treinen geri getirildi ve Japon yıldız atıcı Roki Sasaki gelebilir ama… merhaba? Teo mu?
Tüm bu korkular, genellikle spor takımlarının hafta sonu kaybolması umuduyla kötü haberlerini yayınladıkları Cuma öğleden sonra silindi.
Bu, bunun tam tersiydi. Teo geri döndü ve Yeni Yıl partisi şimdi başlıyor.
Görünen o ki, müzakereler acı verici bir şekilde uzarken, bir yıldız ile bir takım arasında mükemmele oldukça yakın bir ilişkinin nihai sonucu her zaman açıktı.
Hernández kalmak istiyordu ve bu, şampiyona töreninin sonunda açıkça ifade ettiği bir şeydi.
Ve Dodgers, ona sadece bir All-Star oyuncusu olarak değil aynı zamanda göze çarpan bir lider olarak değer vererek onun kalmasını istedi.
Aslında her şey oldukça basitti ve artık beyzbolun geri kalanı için tamamen boğucu bir hal aldı.
Dodgers'ın bu kış başka bir şey yapmasına gerek yok ve şimdiden geçen sezona göre daha iyi durumdalar.
Temel olarak iki as atıcıyı (Snell ve Ohtani'nin geri dönüşü) eklerken unvan çekirdeklerini bir arada tutan Dodgers, 13 sezonda 12. kez Batı Ulusal Ligi'ni kazanmaya kilitlendi ve bu galibiyete ulaşan ilk takım olmak için ağır favoriler olmalı. 25 yıl önceki New York Yankees'ten bu yana art arda Dünya Serisini kazandı.
Andrew Friedman ve Dodger sahiplik grubu, franchise tarihindeki herhangi bir ön ofisin yanı sıra bu ekibi ve bu pazarı da anlıyor. 33 homers ve 99 RBI'ye sahip bir adamı ve muhtemelen takımın heyecan verici kişiliğini geri getirirken, bir canavarı korumaya devam ettiler.
Normal sezon MVP'leri, Ulusal Lig Şampiyonası Serisi MVP'leri, Dünya Serisi MVP'leri ve evet, evden yönetilen derbi şampiyonuyla zengin kadrolarına bir bakın.
Ohtani, Snell, Tyler Glasnow ve Yoshinobu Yamamoto'dan oluşan dört as'ın liderliğindeki rotasyonlarına bir göz atın.
Sonra, New York Yankees'i Dünya Serisi perçinlemesinde 2⅓ vuruş için kapatan tecrübeli oyuncu tarafından demirlenebilecek boğa ağı var, Treinen'in tutulması sinsi iyi bir hamle.
Mümkün olsa Friedman, heyecan konusunda Hernández'in 5. maç serisindeki performansına rakip olabilecek bir kış geçirdi.
Kulağa ne kadar çılgınca gelse de Friedman, Hernández'in 5. Maç Dünya Serisindeki iki turluk etkisine yaklaşabilecek bir offseason performansı sergiledi.
Cuma öğleden sonra Hernández'in Instagram hikayesinde görünen iki kelimeyle her şey netleşti.
“Geri Döndüm” diye yazdı.
Geri koş, diye bağırdın.
Teo geri döndü.
Üç dev alkış, göz kamaştırıcı bir gülümseme ve sağır edici bir çığlık atın.
Teo geri döndü.
Dodgers'ın kalp atışları hâlâ hızlı atıyor. Dodgers'ın ruhu hala kıpır kıpır. Dodgers hâlâ Dodgers'tır.
Taraftarlarını dinlerken takım kültürüne saygı duyan bir ön büro, bu Cuma günü Dodgers'ın Teoscar Hernández'i üç yıllık, 66 milyon dolarlık bir sözleşmeyle yeniden imzalamayı ve geçen sezonun şampiyonluk kahramanını ait olduğu yerde tutmayı kabul etmesinden emin oldu.
Sığınakta, evden kaçan vurucu arkadaşlarına ayçiçeği tohumları yağdırıyor. Kulüp binasında Shohei Ohtani'nin yolu açılıyor. Ve tabii ki, tüm yaz boyunca National League Division Series ve World Series'de sezonun gidişatını değiştiren sürüşlerle sınırlanan büyük başarılara imza atıyoruz.
Teo geri döndü ve iç çekişiniz onun kişiliği kadar büyük ve rahatladığınız da onun son vuruşlarından biri kadar aşikar.
Çünkü itiraf et, endişeliydin. Endişelenmekten de beterdin.
Son otobüs hızla geçtikten, son ilham verici konuşma yapıldıktan ve boğuk tezahüratların sonuncusu söylendikten sonra, diğer mavi ayakkabının düşmesini beklemeye başlamadan önce Kasım ayının şampiyonluk kutlamasının tadını çıkarmak için zar zor zamanınız oldu.
Teo serbest bir ajandı ve bu da yüzük taşıyıcıları grubunun dağılabileceği anlamına geliyordu ve ah hayır!
Dodgers böyle dev bir varlığın yürümesine izin veremezdi, değil mi? Analitikler, yaş ve kontrat uzunluğu nedeniyle kör olup herkesin en yeni favori oyuncusuyla sözleşme imzalamayı başaramayacaklardı, değil mi?
Geçmişte bunu yapmış olabilirler. Geçmişte, dördüncü takımında oynayan 32 yaşındaki bir oyuncuyu, kısmen maddi olmayan duran varlıklara dayalı kazançlı bir üç yıllık anlaşmayla ödüllendirme şansları aslında çok azdı.
Tüm bunları biliyordunuz ve korkuyordunuz ve bu, normalde son derece başarılı geçen bir sezona dair tüm algılarınızı gölgeliyordu.
Teoscar Hernández (sağda), 26 Ekim'de New York Yankees'e karşı Dünya Serisinin 2. maçında iki sayılık sayı yaptıktan sonra Mookie Betts ile kutlama yapıyor.
(Wally Skalij / Haberler)
İki kez Cy Young kazananı Blake Snell'le sözleşme imzalamak güzeldi, peki ya Teo?
Ekim kahramanı Tommy Edman'ı uzatmak patronun yaptığı bir hareketti ama hey, Teo nerede?
Akıllıca sallanan sol dış saha oyuncusu Michael Conforto'yu eklemek harikaydı ama bu Teo için ne anlama geliyor?
Blake Treinen geri getirildi ve Japon yıldız atıcı Roki Sasaki gelebilir ama… merhaba? Teo mu?
Tüm bu korkular, genellikle spor takımlarının hafta sonu kaybolması umuduyla kötü haberlerini yayınladıkları Cuma öğleden sonra silindi.
Bu, bunun tam tersiydi. Teo geri döndü ve Yeni Yıl partisi şimdi başlıyor.
Görünen o ki, müzakereler acı verici bir şekilde uzarken, bir yıldız ile bir takım arasında mükemmele oldukça yakın bir ilişkinin nihai sonucu her zaman açıktı.
Hernández kalmak istiyordu ve bu, şampiyona töreninin sonunda açıkça ifade ettiği bir şeydi.
Ve Dodgers, ona sadece bir All-Star oyuncusu olarak değil aynı zamanda göze çarpan bir lider olarak değer vererek onun kalmasını istedi.
Aslında her şey oldukça basitti ve artık beyzbolun geri kalanı için tamamen boğucu bir hal aldı.
Dodgers'ın bu kış başka bir şey yapmasına gerek yok ve şimdiden geçen sezona göre daha iyi durumdalar.
Temel olarak iki as atıcıyı (Snell ve Ohtani'nin geri dönüşü) eklerken unvan çekirdeklerini bir arada tutan Dodgers, 13 sezonda 12. kez Batı Ulusal Ligi'ni kazanmaya kilitlendi ve bu galibiyete ulaşan ilk takım olmak için ağır favoriler olmalı. 25 yıl önceki New York Yankees'ten bu yana art arda Dünya Serisini kazandı.
Andrew Friedman ve Dodger sahiplik grubu, franchise tarihindeki herhangi bir ön ofisin yanı sıra bu ekibi ve bu pazarı da anlıyor. 33 homers ve 99 RBI'ye sahip bir adamı ve muhtemelen takımın heyecan verici kişiliğini geri getirirken, bir canavarı korumaya devam ettiler.
Normal sezon MVP'leri, Ulusal Lig Şampiyonası Serisi MVP'leri, Dünya Serisi MVP'leri ve evet, evden yönetilen derbi şampiyonuyla zengin kadrolarına bir bakın.
Ohtani, Snell, Tyler Glasnow ve Yoshinobu Yamamoto'dan oluşan dört as'ın liderliğindeki rotasyonlarına bir göz atın.
Sonra, New York Yankees'i Dünya Serisi perçinlemesinde 2⅓ vuruş için kapatan tecrübeli oyuncu tarafından demirlenebilecek boğa ağı var, Treinen'in tutulması sinsi iyi bir hamle.
Mümkün olsa Friedman, heyecan konusunda Hernández'in 5. maç serisindeki performansına rakip olabilecek bir kış geçirdi.
Kulağa ne kadar çılgınca gelse de Friedman, Hernández'in 5. Maç Dünya Serisindeki iki turluk etkisine yaklaşabilecek bir offseason performansı sergiledi.
Cuma öğleden sonra Hernández'in Instagram hikayesinde görünen iki kelimeyle her şey netleşti.
“Geri Döndüm” diye yazdı.
Geri koş, diye bağırdın.